موادی که به عنوان بستر استفاده می شود از آن جهت که در تولید و حفظ گرمای مناسب و از طرفی جذب ادرار و مدفوع حیوان نقش دارد، مهم است. بستر حیوان باید به گونه ای انتخاب شود که جاذب بوده و غیر قابل خوردن باشد و از طرفی عاری از میکروب بوده و نیز صدمه ای به حیوان نزند. به طور عمده در بستر از برخی کاغذها و براده های چوب استفاده می شود. لازم است دقت شود بستر از جنس مواد معطر یا براده های چوب سرو و سدر نباشد چرا که این گونه مواد منجر به فعالیت آنزیمهای کبدی می شود که نتایج آزمایشات را خدشه دار می کند. بسترهایی که اجزای خیلی کوچک و یا خاکروبه دارند به علت خظر ایجاد مشکلات تنفسی نباید استفاده شوند. در مورد حیواناتی که نقص ایمنی دارند بستر حتما باید اتوکلاو شده باشد.
علاوه بر کیفیت، کمیت بستر نیز هم مهم است. مقدار زیاد بستر باعث ایجاد پستی و بلندیهایی در کف شده و متعاقب آن تماس با منبع آب و جمع شدن آب در قفس می شود. نباید به حدی باشد که به صورت توده جمع شود و یا به حدی کم باشد که حیوان با کف قفس تماس داشته باشد. مهمترین مساله بهداشتی در کار با بسیاری از حیوانات آزمایشگاهی بخارات آمونیاک ناشی از ادرار حیوان است که در قفس های کثیف تجمع پیدا می کنند و موجب آلودگی فضا و متعاقبا ناراحتی های تنفسی برای حیوان و افراد کار کننده با حیوان می شود. همچنین این بخارات آمونیک می تواند در نتایج تحقیق خدشه وارد نموده و حتی بیماری مایکوپلاسموزیس را ایجاد کند.
این پوشال ها دانه بندی شده و در دو مدل دانه درشت و متوسط آماده شده است تا برای استفاده در بستر حیواناتی با جثه بزرگ و همچنین کوچک مناسب و قابل استفاده باشد. لازم به ذکر است برای جلوگیری از ایجاد مشکلات تنفسی ناشی از ذرات ریز ، این پوشال ها الک شده بوده و فاقد اجزای ریز و خاک اره می باشد.